ဆင္းရဲတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိး၊ အိႏိၵယလူမ်ဳိး နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ အလုပ္ရွာေသာအခါ…..

ဆင္းရဲတဲ့ တရုတ္လူမ်ဳိး၊ အိႏိၵယလူမ်ဳိး နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ အလုပ္ရွာေသာအခါ…..

တရုတ္လုုပ္ငန္းရွင္သူေဌး ဆီကို ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းတ႐ုတ္လူမ်ိဳး တစ္ေယာက္ အလုပ္လာေတာင္းတယ္။ “ထမင္းစား ဖို ့ေတာင္ ခက္ေနလို ့ အလုပ္ေလးတစ္ခုေပးပါဗ်ာ” ”

အင္း အလုပ္ေတာ့ရွိတယ္ ႀကိဳးစား လုပ္” “ဟုတ္ကဲ႕” လအတန္ၾကာ ေတာ့ တ႐ုတ္သူေဌးလည္း လုပ္ငန္းသစ္တိုးခ်ဲ႕ အလုပ္ေတာင္းေသာ တ႐ုတ္သူဆင္းရဲလည္း

ျပည့္စံုတိုးတက္ လုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္လာ ေသာ္လည္း သူ ့ေက်းဇူးရွင္ သူေဌးကို မေမ့ ။

အိႏိၵယ လူမ်ိဳးသူေဌးတစ္ေယာက္ဆီ ခပ္စုတ္စုတ္လူမ်ိဳးတူ တစ္ဦး အလုပ္လာေတာင္းတယ္။ “ဟေရး အဘိုင္ အလုပ္ေလး ေပးပါ” “ရွိတာလုပ္ကြာ ထမင္းစားဖို ့ေတာ့ ရမယ္”

“ဟုတ္ကဲ႕” မာမြတ္လည္း ေစာလ်င္စြာအလုပ္ေတြ ျပီးသလို သူဆင္းရဲ အနဲ လည္း ေျပာင္ေျပာင္ေယာင္ေယာင္နဲ႕ လုပ္ငန္း စိတ္ခ်ရသူမို ့ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာတယ္။

ျမန္မာလူမ်ိဳး လုပ္ငန္းရွင္ဆီ ဟန္အျပည့္နဲ႕ လူတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ “က်ေနာ္ အလုပ္ျပတ္ေနတာ တစ္နွစ္နီးပါး ရွိပါျပီ။ အလုပ္ကေလး ေပးပါဗ်ာ။” ေအး ရွိတာေလးလုပ္ေပါ့ကြာ။”

“ဟုတ္ကဲ႕ ဘယ္ေလာက္ေပးမွာပါလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ရမွာ ပါလဲ” ” အင္း မင္းလုပ္နိုင္စြမ္းရည္ေပၚ မူတည္ ေပးမယ္ကြာ” “ဟုတ္ကဲ႕ က်ေနာ္က ဘာေတြ လုပ္တတ္ပါတယ္ဗ်ာ””ေအး”

သံုးရက္ေလာက္ေနေတာ့ ” က်ေနာ္က ဆရာႀကီးဗ် ဒါေတြ မလုပ္နိုင္ဘူး။ ဒီေလာက္ဆို က်ေနာ့္ ေပးတာနဲ႕ တန္ေနျပီ။ ဒီေန႕ မအားဘူးဗ်ာ တျခားအလုပ္ေတြရွိေသးတယ္။

က်ေနာ္မရွိရင္ ဒီအလုပ္က လုပ္မရဘူးဗ် ။ ခုသူေဌးက ဘာမွအသံုး မက်ပါဘူးဗ်ာ က်ေနာ္ပဲလုပ္ေနရတာ မို ့က်ေနာ့္ပဲ အလုပ္ေပးဗ်ာ။ က်ေနာ္ းးးးးးးက်ေနာ္ းးးးးးးးေပါင္းမ်ားစြာၾကား

ျမန္မာ ပိုင္ရွင္ သူေဌးလည္း ထမင္းပန္းကန္ အလုမခံ ရဖို ့ အလုပ္နားခိုင္းလိုက္ရတဲ႕ အျဖစ္။

ဟန္ မာန္ သစၥာ ေက်းဇူးတရား ဆရာဆိုတဲ႕ဦးထိပ္ထားမွဳ အစစကြာျခားမွဳေတြနဲ႕ မိမိက ဘယ္ေလာက္ေပးလို ့ ဘယ္ေလာက္ ျပန္ရပါလားဆိုတဲ႕ ေတြးေခၚ မွဳ မိမိရပ္တည္မွဳ အရည္အခ်င္း ထက္

ပိုသာရလိုမွဳ ပညာကုန္မတတ္ ဆရာကိုသတ္မယ္ဆိုတဲ႕စိတ္မ်ားေနသေရြ႕ တိုးတက္မွဳဆိုတာ ေပးဆပ္မွဳထက္ ရလိုမွဳ မ်ားေသာ အသိုင္းဝန္းေတြ ေၾကာင့္းးးးးးးးးးးး

Credit – Aye Zaw Moe

Unicode

ဆင်းရဲတဲ့ တရုတ်လူမျိုး၊ အိန္ဒိယလူမျိုး နဲ့ မြန်မာလူမျိုးတို့ အလုပ်ရှာသောအခါ…..

တရုတ်လုုပ်ငန်းရှင်သူဌေး ဆီကို ခပ်နွမ်းနွမ်းတရုတ်လူမျိုး တစ်ယောက် အလုပ်လာတောင်းတယ်။ “ထမင်းစား ဖို ့တောင် ခက်နေလို ့ အလုပ်လေးတစ်ခုပေးပါဗျာ” ”

အင်း အလုပ်တော့ရှိတယ် ကြိုးစား လုပ်” “ဟုတ်ကဲ့” လအတန်ကြာ တော့ တရုတ်သူဌေးလည်း လုပ်ငန်းသစ်တိုးချဲ့ အလုပ်တောင်းသော တရုတ်သူဆင်းရဲလည်း

ပြည့်စုံတိုးတက် လုပ်ငန်းရှင်ဖြစ်လာ သော်လည်း သူ ့ကျေးဇူးရှင် သူဌေးကို မမေ့ ။

အိန္ဒိယ လူမျိုးသူဌေးတစ်ယောက်ဆီ ခပ်စုတ်စုတ်လူမျိုးတူ တစ်ဦး အလုပ်လာတောင်းတယ်။ “ဟရေး အဘိုင် အလုပ်လေး ပေးပါ” “ရှိတာလုပ်ကွာ ထမင်းစားဖို ့တော့ ရမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့” မာမွတ်လည်း စောလျင်စွာအလုပ်တွေ ပြီးသလို သူဆင်းရဲ အနဲ လည်း ပြောင်ပြောင်ယောင်ယောင်နဲ့ လုပ်ငန်း စိတ်ချရသူမို ့ ဦးစီးခေါင်းဆောင်ဖြစ်လာတယ်။

မြန်မာလူမျိုး လုပ်ငန်းရှင်ဆီ ဟန်အပြည့်နဲ့ လူတစ်ယောက်ရောက်လာတယ်။ “ကျနော် အလုပ်ပြတ်နေတာ တစ်နှစ်နီးပါး ရှိပါပြီ။ အလုပ်ကလေး ပေးပါဗျာ။” အေး ရှိတာလေးလုပ်ပေါ့ကွာ။”

“ဟုတ်ကဲ့ ဘယ်လောက်ပေးမှာပါလဲ။ ဘယ်လိုလုပ်ရမှာ ပါလဲ” ” အင်း မင်းလုပ်နိုင်စွမ်းရည်ပေါ် မူတည် ပေးမယ်ကွာ” “ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်က ဘာတွေ လုပ်တတ်ပါတယ်ဗျာ””အေး”

သုံးရက်လောက်နေတော့ ” ကျနော်က ဆရာကြီးဗျ ဒါတွေ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ဒီလောက်ဆို ကျနော့် ပေးတာနဲ့ တန်နေပြီ။ ဒီနေ့ မအားဘူးဗျာ တခြားအလုပ်တွေရှိသေးတယ်။

ကျနော်မရှိရင် ဒီအလုပ်က လုပ်မရဘူးဗျ ။ ခုသူဌေးက ဘာမှအသုံး မကျပါဘူးဗျာ ကျနော်ပဲလုပ်နေရတာ မို ့ကျနော့်ပဲ အလုပ်ပေးဗျာ။ ကျနော် းးးးးးးကျနော် းးးးးးးးပေါင်းများစွာကြား

မြန်မာ ပိုင်ရှင် သူဌေးလည်း ထမင်းပန်းကန် အလုမခံ ရဖို ့ အလုပ်နားခိုင်းလိုက်ရတဲ့ အဖြစ်။

ဟန် မာန် သစ္စာ ကျေးဇူးတရား ဆရာဆိုတဲ့ဦးထိပ်ထားမှု အစစကွာခြားမှုတွေနဲ့ မိမိက ဘယ်လောက်ပေးလို ့ ဘယ်လောက် ပြန်ရပါလားဆိုတဲ့ တွေးခေါ် မှု မိမိရပ်တည်မှု အရည်အချင်း ထက်

ပိုသာရလိုမှု ပညာကုန်မတတ် ဆရာကိုသတ်မယ်ဆိုတဲ့စိတ်များနေသရွေ့ တိုးတက်မှုဆိုတာ ပေးဆပ်မှုထက် ရလိုမှု များသော အသိုင်းဝန်းတွေ ကြောင့်းးးးးးးးးးးး

Credit – Aye Zaw Moe