“ပဲခူးနယ္ တစ္ဝိုက္ တြင္ အထင္ရွားဆုံး ပဲခူးၿမိဳ႕ ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္ ” ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရားသမိုင္း “

ပဲခူးနယ္ တစ္ဝိုက္ တြင္ အထင္ရွားဆုံး ပဲခူးၿမိဳ႕ ရဲ႕ က်က္သေရေဆာင္ ” ေရႊေမာ္ေဓာ ဘုရားသမိုင္း ”

ေ႐ႊေမာ္ေဓာဘုရားသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ ရွိ တန္ခိုးႀကီးဘုရားမ်ား အနက္ တစ္ဆူ အပါအဝင္ျဖစ္ ၍ သင္တိုင္းေစတီေခၚ မကိုဋ္ေစတီမ်ိဳးျဖစ္သည္ ။ ပဲခူးၿမိဳ႕၏ အေရွ႕ပိုင္း ဟသၤာကုန္းအစုတြင္ အေနာက္ဖက္ဆုံးက်ေသာ ပဲကူး ၊ သုဒႆန ၊ ျမင္းသီတ ၊ မရင္သိႏၷ၊ မေဝါ ဟူ၍ ေခတ္ အလိုက္ အမည္ေျပာင္းခဲ့ေသာ ကုန္းငယ္ေပၚ၌ ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီတည္ ရွိသည္ ။ ယခုအခါ ၌မူ ထိုကုန္း ကို ေ႐ႊေမာ္ေဓာကုန္းဟု အေခၚမ်ားသည္။ ေ႐ႊေမာေဓာဘုရားသည္ ပဲခူး(မြန္ဘာသာျဖင့္ ဗေဂါ)ၿမိဳ႕ ၏ က်က္သေရေဆာင္၊ ပဲခူးနယ္တစ္ဝိုက္တြင္ အထင္ရွားဆုံး သာသနိက အေဆာက္အအုံ တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ထိုဘုရားသည္ ပဲခူးေဒသ ၏ ဘာသာေရး သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အဓိကက်ေသာ သာသနိကအေမြႏွစ္ျဖစ္ေပသည္ ။

တည္သည့္ႏွစ္

162742715ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီ တည္သည့္ႏွစ္မ်ားႏွင့္ ဌာပနာသည့္ ပစၥည္းအေၾကာင္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုၾကသည္။ အခ်ိဳ႕က ဘုရား ပရိနိဗၺာန္ မစံမီကပင္ တည္သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕က ဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးမွ တည္သည္ဟု၎၊ အခ်ိဳ႕က ဘုရားဆံေတာ္ကို ဌာပနာသည္ဟု၎၊ အခ်ိဳ႕က သြားေတာ္ကို ဌာပနာသည္ဟု ၎ ေရးသားၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားဒါယိကာမ ဟံသာဝတီဘုရင္မ ရွင္ေစာပုႏွင့္ သားမက္ေတာ္ ဘုရားဒါယကာ ဓမၼေစတီမင္းတို႔ ၈၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ထိုးခဲ့ေသာ ေမာ္ေဓာသမိုင္း ပါဠိေက်ာက္စာအရမူ သထုံမင္းစူဠ သိရိမာေသာကသည္ သာသနာႏွစ္ ၂၃၇ ခုေလာက္တြင္ ဘုရားရွင္၏ သြားေတာ္ဓာတ္ကို ဌာပနာကာ ေ႐ႊေမာ္ေဓာ ဂႏၶကုဋိတိုက္ကို ေရွးဦးစြာတည္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။
ထိုတိုက္ေစတီကို မေဝါေစတီဟု သမုတ္ၿပီးေသာ္ သာသနာႏွစ္ ၂၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေရစက္ခ် လႉဒါန္းသည္။ ယင္းသို႔ တည္ၿပီးေနာက္ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ငလ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္ မိ၍ ၿပိဳက်ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္တည္ခဲ့ရသည္။ ရွင္ဥေယ်ဓမၼ၏ ေ႐ႊေမာ္ေဓာသမိုင္းႏွင့္ သထုံရာဇဝင္အဆိုအရ သာသနာႏွစ္ ၃၄၇၊ ၄၅၄၊ ၅၃၂၊ ၅၆၆၊ ၆၀၈၊ ၆၉၇၊ ရ၇၅၊ ၈၄၃၊ ၉၃၁၊ ၁၀၀၄၊ ၁၀၇၁၊ ၁၁၅၉၊ ၁၁၉၆၊ ၁၂၈၀၊ ၁၃၅၇၊ ၁၄၁၉၊ ၁၅၃၀၊ ၁၆၀၃၊ ၁၇၀၅၊ ၁၈၁၃၊ ၁၈၃၀၊ ၁၈၉၂ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ၂၂ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငလ်င္ေၾကာင့္ ေမာ္ေဓာတိုက္ေစတီ ၿပိဳေလရာ မင္းအဆက္ဆက္တို႔ ျပန္လည္တင္ေပးရေလသည္။ သကၠရာဇ္ ရ၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ေနာက္ ၂၃ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳျပန္ေလသည္။

ေ႐ႊေမာ္ေဓာဘုရား သမိုင္း

ေမာ္ေဓာသမိုင္း ပါဠိေက်ာက္စာ၌ ပါရွိသည့္ ေ႐ႊေမာ္ေဓာဘုရား သမိုင္းကား ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ဝါေတာ္ ရွစ္ဝါအရ အၪၥနခုႏွစ္ ၁၁၁ ခုတြင္ မိတၳီလာျပည္သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူပါလာေသာ အရွင္ဂဝမၸတိ မဟာေထရ္သည္ မိထိလာျပည္မွ ဖယ္ခြာခဲ့၍ သထုံျပည့္ရွင္ မဟာသိရိမာေသာကမင္းထံ ႂကြေရာက္ၿပီးလွ်င္ တရားစကားျဖင့္ ဆုံးမကံျမစ္၏။ သိရိမာေသာကမင္းသည္ တရားေတာ္ကို နာၾကားရေသာအခါ တရားအလုံးစုံ ကို အကုန္အစင္ သိျမင္ေတာ္မူသည့္ ဘုရားသခင္အား ဖူးျမင္လိုသည့္ ဆႏၵျဖစ္၍ ဂဝမၸတိမေထရ္အား ဘုရားသခင္ကို ပင့္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ေလသည္။ ဂဝမၸတိမေထရ္သည္ မိတၳီလာျပည္သို႔ ျပန္၍ ဘုရားသခင္အား အလုံးစုံ ေလွ်ာက္ၾကားေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ ရဟႏၲာႏွစ္ေသာင္းႏွင့္အတူ သထုံျပည္ မဟာသီရိမာေသာကမင္းထံ ႂကြလာကာ တရားေရေအး တိုက္ေကြၽးေတာ္မူေလသည္။ ႂကြလာၿပီးေနာက္ ခုနစ္ရက္လြန္ေျမာက္၍ သထုံျပည္မွ ျပန္ႂကြေတာ္မူမည္ရွိေသာ္ တရားနာလ်က္ရွိေသာ ရေသ့ေျခာက္ပါးက ဘုရားသခင္ကိုယ္စား ေကာ္ေရာ္ဖြယ္ရာ ထားခဲ့ရန္ ေတာင္းပန္ၾကေသာအခါ ဘုရားသခင္က ဆံေတာ္ေျခာက္ဆူကို ေပးေတာ္မူေလသည္။580826815

မဟာသိရိမာေသာကမင္းကလည္း ကိုးကြယ္ဖြယ္ရာဆံေတာ္ျမတ္ကို ေတာင္းသည္အခါ ဘုရားသခင္က ဆံေတာ္ဓာတ္ကို မေပးဘဲ၊ မလႅာမင္း၏ အင္ၾကင္းေတာ္တြင္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳသည့္အခါ စႏၵကူးထင္းပုံထက္၍ တင္၍ ဖုတ္ၾကည္းၾကကုန္လတၱံ့။ ထိုအခါ ငါ၏ အဓိ႒ာန္ျဖင့္ ၃၃ ေခ်ာင္းေသာ သြားေတာ္ဓာတ္ကို စႏၵကူး ထင္းပုံထက္မွ ထုတ္၍ ဂဝမၸတိရဟန္းသည္ ေဆာင္ခဲ့လတၱံ့။ ထိုဓာတ္ကို သင္မင္းႀကီး ေကာ္ေရာ္ၾကရကုန္လတၱံ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူေလသည္။

ဘုရားသခင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၍ စႏၵကူးထင္းပုံထက္တင္ကာ ဖုတ္ၾကည္းေသာအခါ အဓိ႒ာန္ေတာ္ေၾကာင့္ သြားေတာ္ဓာတ္ကို ဂဝမၼတိမေထရ္သည္ ပင့္ေဆာင္၍ သထုံျပည္ရွင္ မဟာသိရိမာ ေသာကမင္းအား ေပးေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ ၃၃ ဆူေသာ သြားေတာ္ဓာတ္ကို ၃၃ ဆူေသာ ေက်ာက္ေစတီငယ္ျပဳေစ၍ ကိုးကြယ္ေလသည္။ မဟာသိရိမာေသာကမင္း လြန္ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ခန႔္ေလာက္သာ ထိုေက်ာက္ေစတီမ်ားကို ေကာ္ေရာ္သူမ်ား ရွိ၍ ေနာက္အႏွစ္ ၂ဝဝ ခန႔္ ပစ္ပယ္ထားျခင္း ခံရ သျဖင့္ ေစတီမ်ားသည္ ေတာအတိ ဖုံးလႊမ္းသြားေလသည္။ သာသနာႏွစ္ ၂၃၆ ခုတြင္ သထုံျပည္သို႔ သာသနာျပဳႂကြလာၾကေသာ အရွင္ေသာဏႏွင့္ ဥတၱရမေထရ္ႏွစ္ပါး၏ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္အရ သထုံျပည္ရွင္ စူဠသိရိမာေသာကမင္းသည္ ၃၃ ဆူေသာ ေက်ာက္ ေစတီငယ္တို႔မွ ၃၃ ဆူေသာ သြားေတာ္ဓာတ္တို႔ကို ထုတ္၍ ေနျပည္ေတာ္မွ အေရွ႕ေျမာက္မ်က္ႏွာ၌ မေဝးလြန္းမနီးလြန္းေသာ ေနရာတြင္ ၃၃ ခုေသာ ေ႐ႊတိုက္တို႔ကို ျပဳေစ၍ ၃၃ ဆူေသာ သြားေတာ္ဓာတ္တို႔ကို ေ႐ႊၾကဳတ္တို႔၌ ထည့္ကာ ေ႐ႊအိုး ၃၃ လုံးျဖင့္ ပိတ္၍ ေ႐ႊတိုက္သြင္း၍ ပူေဇာ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စူဠသိရိမာ ေသာကမင္းသည္ ဤသို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳ၏။ ဤဓာတ္ေတာ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဓာတ္ေတာ္တို႔ အမွန္ စင္စစ္ ျဖစ္ျငားအံ့၊ ထိုဓာတ္ေတာ္တို႔သည္ သတၱဝါတို႔၏ စီးပြားခ်မ္းသာအလို႔ငွာ ထိုက္သည့္အရပ္၌ ေ႐ႊအိုးႏွင့္တကြ တည္ေစကုန္သတည္း။ယင္းသို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳၿပီးသည္၏ အျခား မဲ့၌ သြားေတာ္ဓာတ္ ၃၃ ဆူသည္ ေ႐ႊအိုးႏွင့္တကြ ေ႐ႊတိုက္၌ ကြယ္၍ ထိုထိုအရပ္တို႔၌ တည္ၾကကုန္၏။ ဟံသာဝတီၿမိဳ႕၏ အေနာက္မ်က္ႏွာ၌တည္ေသာ ေစတီကိုကား ေရွးသူေဟာင္းတို႔ သည္ မေဝေစတီ၊ တစ္နည္း ေမာ္ေဓာဟု ေခၚေဝၚၾကသည္။ ေနာက္လူတို႔မူကား ထိုအတူ မဆိုမူ၍ မဟ္တဝ္ဟု ေခၚေဝၚ ၾကကုန္၏။ သထုံၿမိဳ႕ေဟာင္းမွ ေကလာသေစတီ၊ သထုံၿမိဳ႕သစ္မွ ေ႐ႊစာရံေစတီ၊ ဇုတ္သုတ္ၿမိဳ႕မွ ဇုတ္သုတ္ေစတီ၊ ယပ္မားၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ယပ္မား စစ္ေတာင္းၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ကလံဗန္၊ ဘီးလင္းနယ္ စရစ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္စရစ္၊ သလြန္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သလြန္၊ သူရဲၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သူရဲ၊ ေက်ာက္ေမာ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္တလင္၊ ေက်ာက္ျပာၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ေဗာထြတ္၊ ေကာလိယၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မုခလ၊ ေမာရၪၥယၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မုပြန္၊ ဒင္မဲၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ခြက္၊ အခရိန္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ႏုတ္၊ ကေမာ့ႏြတ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မုခိုင္၊ ဇုတ္ကႏုတ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ဇုတ္ ကႏုတ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သံလန္၊ ဘီလူးကြၽန္း ခေမာင္ နတ္ ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မူးနန္း၊ ဇာသျပင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ပိုင္ၾကဳ၊ မုတၱမ ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္တေမာ(ျမသိန္းတန္ဘုရား)၊ က်ိဳက္ေငၚၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ ေငၚ၊ က်ိဳက္ကာၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ကာ၊ က်ိဳက္ရိုၿမိဳ႕မွ က်ိက္ရို၊ တင္စီ ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္တင္စီ၊ မုပၸလင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္သလုံ၊ ဘီးလင္းၿမိဳ႕မွ ေသာဏုတၱရ၊ မိုးညက္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္မိုးညက္၊ မိုနိုင္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ မိုးနိုင္၊ က်ိဳက္ထိုၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ထို၊ မုကၠဒူးၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ကဒူး၊ က်ိဳက္ေကာ္ၿမိဳ႕မွ က်ိဳက္ေကာ္၊ ေ႐ႊဂြန္းၿမိဳ႕မွ ေလခလစ္စေသာ ေစတီမ်ားသည္ က်န္သြားေတာ္ ၃၂ ဆူတည္ေသာ ဘုရားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

မေဝါၿမိဳ႕သို႔ ဘုရားသခင္၏သြားေတာ္ဓာတ္တစ္ဆူ ေရာက္ သြားသည္ကို စူဠသိရိမာေသာကမင္း သိလတ္ေသာ္ အႏုမမည္ ေသာအမတ္အား လႊတ္၍ တိုက္ေစတီတစ္ဆူ တည္ေစသည္။ အႏုမအမတ္သည္ သြားေတာ္ဓာတ္တည္ရာေ႐ႊအိုးကို ဆင္ေပၚ၌ တင္၍ တိုက္ေစတီတည္ထိုက္ေသာ အရပ္တြင္ ဆင္ဝပ္ပါေစ သတည္းဟု အဓိ႒ာန္ျပဳကာ ဆင္ကို လႊတ္ေသာ္ ထိုဆင္သည္ ဟသၤာကုန္းတန္းမွ ဆင္း၍ အေနာက္ဘက္ ျမင္းသီတကုန္းသို႔ တက္ၿပီးလွ်င္ ဝပ္ေလ၏။ ထိုကုန္းကို ညိ|ၿပီးလွ်င္ အျမင့္ရွစ္ ေတာင္၊ အလ်ားအေတာင္ ၅ဝ၊ အနံ ၂၅ ေတာင္ရွိေသာ ခုံတုံး ကို အုတ္ရင္ျပင္ေပၚ၌ တင္ၿပီးမွ ယင္းအေပၚ၌ အလ်ား အေတာင္ ၄ဝ၊ အနံအေတာင္ ၂ဝ၊ အျမင့္ ရွစ္ေတာင္ရွိေသာ တိုက္ေစတီကို ျပသာဒ္ႏွင့္တကြ ျပဳ၏။ ပလႅင္၌ ဘီလူး႐ုပ္ထု ထားေသာ ဘီလူးရန္နိုင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားကိုလည္း သြားေတာ္ဓာတ္ ထည့္ရာ ေ႐ႊအိုးႏွင့္အတူ တိုက္ေစတီတြင္ထား၍ ပူေဇာ္သည္။ ထိုတိုက္ေစတီကို မေဝါေစတီဟု သမုတ္ၿပီးေသာ္ သာသနာႏွစ္ ၂၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေရစက္ခ် လႉဒါန္းသည္။

ယင္းသို႔ တည္ၿပီးေနာက္ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ငလ်င္ အႀကိမ္ႀကိမ္မိ၍ ၿပိဳက်ရာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္တည္ခဲ့ရသည္။ ရွင္ဥယ်ဓမၼ၏ ေ႐ႊေမာ္ေဓာသမိုင္းႏွင့္ သထုံရာဇဝင္အဆိုအရ သာသနာႏွစ္ ၃၄၇၊ ၄၅၄၊ ၅၃၂၊ ၅၆၆၊ ၆ဝ၈၊ ၆၉၇၊ ၇၇၅၊ ၈၄၃၊ ၉၃၁၊ ၁ဝဝ၄၊ ၁ဝ၇၁၊ ၁၁၅၉၊ ၁၁၉၆၊ ၁၂၈ဝ၊ ၁၃၅၇၊ ၁၄၁၉၊ ၁၅၃ဝ၊ ၁၆ဝ၃၊ ၁၇ဝ၅၊ ၁၈၁၃၊ ၁၈၃ဝ၊ ၁၈၉၂ ခုႏွစ္ မ်ားတြင္ ၂၂ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငလ်င္ေၾကာင့္ ေမာ္ေဓာတိုက္ေစတီ ၿပိဳေလရာ၊ မင္းအဆက္ဆက္တို႔ ျပန္လည္တည္ေပးရေလသည္။ သာသနာႏွစ္ ၁၈၉၂ ခုတြင္ လႈပ္ေသာ ငလ်င္ႀကီးေၾကာင့္ ျမင္းသီတကုန္းေပၚရွိ ေမာ္ေဓာတိုက္ေစတီ အပါအဝင္ ေစတီ ၁၆ ဆူတို႔သည္ ျပဳျပင္၍မရေအာင္ ပ်က္စီးခဲရာ၊ ဟံသာဝတီ ျပည့္ရွင္ ဗညားဦးသည္ သာသနာႏွစ္ ၁၈၉၄ ခုတြင္ ျမင္းသီတ ကုန္း ဘုရား ၁၆ ဆူမွ ဓာတ္ေတာ္႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို တစ္ခု မက်န္ ထုတ္ႏုတ္ၿပီးလွ်င္ ပ်က္ၿပိဳေနေသာ ေစတီမ်ား၏အၾကား တြင္ ေျမျဖည့္၍ ပထမရင္ျပင္ရင္ေတာ္မွ ကိုးေတာင္အျမင့္၌ ရင္ျပင္သစ္ခင္းၿပီးလွ်င္ အလယ္တြင္ တစ္ဆူတည္းေသာ သင္တိုင္းေစတီကို တည္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ သြားေတာ္ ဓာတ္ႏွင့္ ႐ုပ္ပြားေစတီအေဟာင္းအသစ္မ်ားကို ဌာပနာလ်က္ ေမာ္ေဓာေစတီဟု အမည္ေဟာင္းအတိုင္း ျပန္လည္သမုတ္ ေတာ္မူသည္။ ေစတီ၏ဉာဏ္ေတာ္ ၅၅ ေတာင္ျမင့္ေလသည္။ တိုက္ေစတီ ဘဝက ၂၇ ေတာင္သာ ျမင့္၏။ သာသနာႏွစ္ ၁၈၉၆ ခု သကၠရာဇ္ ၇၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ေ႐ႊခ် ထီးတင္သည္။ သကၠရာဇ္ ၇၅၈ ခုႏွစ္တြင္ ငလ်င္ေၾကာင့္ ၂၃ ႀကိမ္ ေျမာက္ ေမာ္ေဓာေစတီၿပိဳျပန္ေလသည္။ ထိုအခါ ရာဇာဓိရာဇ္ ဘုရင္သည္ ခမည္းေတာ္ ဗညားဦး၏ ၅၅ ေတာင္ျမင့္ေသာ ေမာ္ေဓာေစတီကို ငယ္ေသးသည္ဟု တစ္ဆူလုံးပယ္၍ အေတာင္ ၇ဝ ျမင့္ေသာ ေစတီအသစ္ကို တည္သည္။ သကၠရာဇ္ ၇၅၉ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္ လဆန္း ၅ ရက္ေန႕တြင္ ေမာ္ေဓာရွင္အသစ္ အုတ္ရိုးတည္ ေ႐ႊခ်ထီးတင္ေသာ ကိစၥမ်ား ၿပီးေျမာက္သည္။ ေမာ္ေဓာေစတီသစ္ ပန္းတင္ခုံမ်ား၌ သက္ေစ့ ေစတီရံ ၄၈ ဆူ တည္ေတာ္မူသည္။ ေရွးဌာပနာမ်ားကို ဌာပနာ အသစ္မ်ားႏွင့္တကြ ျပန္၍ သြင္းေတာ္မူေလသည္။ ၈၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ရွင္ေစာပုနန္းတက္သည္။ ၈၁၉ ခုႏွစ္ တြင္ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ေခါင္းေလာင္းပုံအဆုံး ထိ ငလ်င္ ေၾကာင့္ ၂၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳပ်က္ေလသည္။ ေစတီပ်က္ကို ပထမ ပစၥယာအရင္းထိ ပယ္လိုက္ၿပီးလွ်င္ က်န္ပန္းတင္ခုံမ်ား ကို ၿဖိဳ၍ အျမင့္အေတာင္ ၁၅ဝ ရွိေသာ ေမာ္ေဓာေစတီသစ္ကို သားမက္ေတာ္ ဓမၼေစတီမင္းႏွင့္ သကၠရာဇ္ ၈၂ဝ တြင္ ျပန္ တည္ရာ ၈၂၄ ခုႏွစ္၌ ေအာင္ျမင္ၿပီးစီးသည္။ ဘီလူးရန္နိုင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားကို ပ်က္စီးမည္စိုး၍ ေျမာက္ဘက္ပန္းတင္ခုံအတြင္း သြင္းကာ ဌာပနာေတာ္မူသည္။ ထို႐ုပ္ပြားရွိရာကို သိေစရန္ ေခါင္းေလာင္းပုံထိပ္ ေျမာက္အရပ္တည့္တည့္ ပန္းဆြဲတြင္ ဘီလူး႐ုပ္ထည့္၍ သြင္းေစသည္။ သီဟိုဠ္မွ ဘုရားဆံေတာ္ တစ္ဆူကိုလည္း ေမာ္ေဓာေစတီအေရွ႕ေတာင္မွ ေဖာက္၍ ထည့္ကာ ဌာပနာသည္ဟု ဓမၼေစတီအတၳဳပၸတၱိ၌ ဆိုသည္။ ထိုေခတ္တြင္ ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီသည္ ျမန္မာတစ္ျပည္လုံးတြင္ ဉာာဏ္ေတာ္ အျမင့္ဆုံး သင္တိုင္းေစတီ ျဖစ္လာေလသည္။ သကၠရာဇ္ ၉၂၆ ခုႏွစ္ သီတင္းကြၽတ္လဆန္း ၂ ရက္ေန႕ တြင္ ငလ်င္ႀကီးစြာ လႈပ္ျပန္ရာ ေမာ္ေဓာေစတီသည္ ဟင္းရံဖူး အရင္းနားထိ ၿပိဳေလသည္။ ယင္းလဆန္း ၃ ရက္ေန႕တြင္ လႈပ္ ျပန္ရာ လည္ေပၚမွသည္ ေအာက္ဆုံးေဖာင္းရစ္အထိ ၿပိဳျပန္ သည္။ ယင္းလဆန္း ၄ ရက္ေန႕တြင္ ငလ်င္လႈပ္ျပန္ရာ ေခါင္း ေလာင္းပုံ ႏွစ္ျခမ္းကြဲ၍ အေရွ႕ေတာင္ႏွ႕င္ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္သို႔ ၿပိဳက်ေလသည္။ ဤကား ၂၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ေမာ္ေဓာေစတီ ၿပိဳျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤကား ၂၅ ႀကိမ္ေျမာက္ ေမာ္ေဓာေစတီ ၿပိဳျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ ၿပိဳေလသည္ကို ဘုရင့္ေနာင္မင္း တရားႀကီးသည္ ဗညားအိႏၵ၊ ဗညားပရံ၊ တရဖ်ား၊ တာေနႏၲ ဘယသၾကၤံတို႔ကို ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီျပင္ရန္ ခန႔္ေတာ္မူသည္။ ဓမၼေစတီမင္း၏ ေစတီေဟာင္း ပုံေတာ္အတိုင္း ဉာဏ္ေတာ္ အေတာင္ ၁၅ဝ ပင္ ျပန္လည္တည္ေစသည္။ ပန္းတင္ခုံတြင္ သာ ၁၄ ေတာင္ ဖြင့္တည္ေစ သည္။ ၉၂၇ ခုႏွစ္ ဒုတိယ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္ေန႕တြင္ စတင္တည္သည္။ေကာင္းမႈ ေတာ္ မဟာေစတီအေရွ႕ မႏုရာမာေခ်ာင္းနား အုတ္ဖိုမ်ားမွ အုတ္ကို ေမာ္ေဓာဘုရားတိုင္ေအာင္ လမ္းတဖက္တခ်က္ လူမ်ားေန၍ လက္ဆင့္ကမ္းရသည္။ မင္းတရားႀကီးသည္ ေ႐ႊ ထည့္စရာ စားေတာ္ေခၚေသာ အေဆာင္အေယာင္ မင္းခမ္း မင္းနားတို႔ကို ဖ်က္၍ ေ႐ႊကိုယ္ေလးေတာ္ ၅၃ ပိသာ လႉေတာ္ မူသည္။ သားေတာ္သိဃၤဒတၱကိုယ္ေလး ေ႐ႊ ၂ဝ ပိသာ ေ႐ႊေမာ္ ေဓာဘုရားတြင္ ေ႐ႊထည့္စရာ လႉေတာ္မူသည္။ သက္ေတာ္ေစ့ ေစတီရံ ၅၂ ဆူလည္း လုပ္ေတာ္မူသည္။ ရင္ျပင္ေတာ္ကို ဓမၼ ေစတီမင္းရင္ျပင္အထက္ တစ္ေပႏွစ္လက္မ ျမႇင့္တင္သည္။ မဟာရံတံတိုင္းလည္း ေဆာက္ေတာ္မူသည္။ ၉၂၉ ခုႏွစ္ နယုန္ လျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ေန႕တြင္ ေမာ္ေဓာေစတီႏွင့္တကြ ေစတီရံ ၅၂ ဆူကို ထီးမ်ားတင္ေတာ္မူသည္။ ဆင္ေတာ္မူေသာ မကိုဋ္ ေတာ္ကိုလည္း ေမာ္ေဓာရွင္အား လႉေတာ္မူသည္။

၉၃၂ ခုႏွစ္ ကဆုန္လတြင္ ေမာ္ေဓာေစတီ၏ ဟင္းရံဖူး ငလ်င္ေၾကာင့္ ၂၆ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳခဲ့သည္ကို သီတင္းကြၽတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ေန႕ ျပန္လုပ္ရသည္။ ယင္းႏွစ္ တန္ခူး လျပည့္ေန႕တြင္ အလုံးစုံၿပီး၍ ထီးသစ္တင္ေတာ္မူသည္။ ၉၄၄ ခုႏွစ္ သီတင္းကြၽတ္လတြင္ ငလ်င္ႀကီးလႈပ္ေသာေၾကာင့္ ေမာ္ေဓာေစတီ ၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳျပန္သည္။ ေခါင္းေလာင္းပုံ အထိ ပ်က္စီးသည္ကို ဘုရင့္ေနာင္သားေတာ္ႀကီး နႏၵဘုရင္က တျဖည္းျဖည္း ျပန္တည္ရာ ၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဝါဆိုလဆန္း ၁၁ ရက္ေန႕တြင္ ထီးေတာ္အသစ္တင္နိုင္ေတာ္မူသည္။ ၉၆ဝ ျပည့္ ႏွစ္တြင္ ဟံသာဝတီေနျပည္ေတာ္ကို ရခိုင္မင္းတပ္မ်ားက မီး တိုက္ရာ တစ္ၿမိဳ႕လုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ကာ ေမာေဓာေစတီ ကို မွိုင္းစြဲေလသျဖင့္ ေစတီေတာ္၏ ေ႐ႊသကၤန္းေရာင္သည္ အိုးမည္းသုတ္ထားသကဲ့သို႔ မတင့္မတယ္ျဖစ္ရေလသည္။ သို႔ရာ တြင္ နိုင္ငံေတာ္အတြင္း စစ္မက္အေရးရႈပ္ေထြးေနသျဖင့္ ေစတီ ေတာ္အား မျပဳျပင္နိုင္ဘဲရွိခဲ့ရာ၊ ၉၅ ခုႏွစ္ တေပါင္းလတြင္မွ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းက ကိုယ္လုံးျပည့္ ေ႐ႊသကၤန္း ကပ္ေတာ္ မူသျဖင့္ ၁၅ ႏွစ္တိုင္ ညွိုးႏြမ္းခဲ့ေသာ ေမာ္ေဓာရွင္သည္ ေ႐ႊ ေရာင္တဝင္းဝင္းႏွင့္ တင့္တယ္ေတာ္မူလာေလသည္။ ၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ သာလြန္မင္းတရားႀကီးက တစ္ဖန္ ဖိနပ္ေတာ္မွ ဟင္းရံဖူးအဆုံး ေ႐ႊခ်ေတာ္မူျပန္သည္။

သကၠရာဇ္ ၁ဝဝ၆ ခုႏွစ္ ျပာသိုလဆန္း ၉ ရက္ေန႕တြင္ ငလ်င္ႀကီး ျပင္းစြာလႈပ္၍ ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီ ၂၈ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳပ်က္ရျပန္သည္။ဒုတိယေဖာင္းရစ္ထိ ၿပိဳေလသည္ကို သာလြန္မင္းတရားႀကီးပင္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္၍ ထီးေတာ္အသစ္ တင္လႉေတာ္မူသည္။

သကၠရာဇ္ ၁၁၃ဝ ျပည့္ႏွစ္ ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၅ ရက္ ေန႕တြင္ ဆင္ျဖဴရွင္ ေျမဒူးမင္းလက္ထက္ ငလ်င္ႀကီးစြာ လႈပ္၍ ေမာ္ေဓာရွင္ သပိတ္ေမွာက္တိုင္ေအာင္ ၂၉ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳ ပ်က္ျပန္သည္။ ဆင္ျဖဴရွင္ မင္းသည္ ေမာ္ေဓာရွင္ကို မျပင္နိုင္ မီ နတ္႐ြာစံေလသည္။ စဉ့္ကူးမင္းလည္း ေစတီျပင္ရန္ အထ မေျမာက္ဘဲ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္က်မွ ျပဳျပင္ျဖစ္သည္။ ၁၁၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ေမာ္ေဓာရွင္ကို စတင္ျပဳျပင္ရာ ၁၁၅၁ ၁၁၅၁ ခုႏွစ္တြင္ ထီးေတာ္ေအာင္ျမင္စြာ တင္ၿပီးသည္။ ေစတီ ေတာ္ အျမင့္ ၁၉၈ ေတာင္ ႏွစ္မိုက္၊ ထီး ငွက္ျမတ္နား ေရာင္ လွ်ံထိပ္ထိ အျမင့္ ၂၂၃ ေတာင္ႏွစ္မိုက္ ျဖစ္သည္။ ေစတီေတာ္ ႀကီး၌ ဌာပနာတိုက္ေပါင္း ၁၄၅ တိုက္ ျပဳသည္။ ေ႐ႊသြန္းဆင္း တု ၃၆ ဆူ၊ ေ႐ႊခတ္ဆင္းတု ၁၆၈၊ ေငြသြန္းဆင္းတု ၃၅၄၁၊ ေငြခတ္ဆင္းတု ၃၇၅၁၊ ခဲဆင္းတု ၁၉၃၆၁၊ နံ႕သာဆင္းတု ၃ဝ၊ ေက်ာက္ဆင္းတု ၈၃၂၉၊ ေျမဆင္းတု ၁၅၇၊ ဖန္ဆင္းတု ခုနစ္၊ ပန္းေပါင္းဆင္းတု ႏွစ္၊ ဆင္စြယ္ဆင္းတု ၁၄၊ ပယင္း ဆင္းတု ၁ဝ၆၊ ျမဆင္းတု တစ္၊ မိုးႀကိဳးဆင္းတု ႏွစ္၊ သစ္ ဆင္းတု ၃၄၊ ကရမက္ဆင္းတု ေျခာက္၊ ျပဒါးေသဆင္းတု ေျခာက္၊ ေၾကး ဆင္းတု ၁၉၈၃၊ ေက်ာက္စိမ္းဆင္းတု ကိုး၊ ေ႐ႊအုတ္ခ်ပ္ ၂၅၊ ေငြအုတ္ခ်ပ္ ၂၅၊ ဖန္အုတ္ခ်ပ္ ၁ဝ၊ ခဲအုတ္ ခ်ပ္ ၅၆၂၊ ေၾကးအုတ္ ၄၃၆၊ အဂၤေတအုတ္ ၈၂၉၊ သႏၲာ ၃၇ လုံး၊ ရာဇူေက်ာက္ ၇၁၉ လုံး၊ ေ႐ႊလက္စြပ္ ၅၂ ကြင္း၊ ေငြ လက္စြပ္ ၃၂၄ ကြင္း၊ ဘုရားႏွင့္ ရဟႏၲာ ဓာတ္ေတာ္ ၁၁၂၄၁ ဆူတို႔ကို ဌာပနာသည္။ ရင္ျပင္ေတာ္ကို ႏွစ္ေပေလးလက္မ ျမႇင့္၍ ခင္းသည္။ ဘိုးေတာ္မင္းတရား၏ ရင္ျပင္သည္ ေစတီ ေတာ္၏ ပၪၥမရင္ျပင္ ျဖစ္သည္။ ရင္ျပင္ေပၚ၌ ပရိေဘာဂတိုက္ ႏွင့္ ပ႒ာန္း စရပ္သာထားရာ ရင္ျပင္ေတာ္ က်ယ္ျပန႔္ရွင္းလင္း သည္။

ျမန္မာနိုင္ငံကို ၿဗိတိသွ်တို႔ သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ေစတီ ေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္လႉဒါန္းမည့္ မင္းမ်ား မရွိေတာ့ေသာ္ လည္း ျပည္သူျပည္သား ရွင္လူအမ်ားက တတ္အားသမွ် လႉဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့သည္။ ၁၂၃၇ ခုႏွစ္တြင္ ပဲခူးၿမိဳ႕စစ္ကဲ ဦးေမာင္ကေလး ေခါင္းေဆာင္၍ ငွက္ျမတ္နားအသစ္တင္ပြဲ က်င္းပခဲ့ သည္။ ၁၂၄၄ ခုႏွစ္တြင္ ဘိုးေတာ္ဘုရား၏ ထီးကို ခ်၍ ကႏၲာရဝတီေစာ္ဘြားႀကီး စဝ္လေဖာ္ သခင္ႏွင့္ သခင္မ ႏွစ္ပါး တို႔၏ ထီးေတာ္သစ္ကို တင္လႉခဲ့ၾကသည္။ ၁၂၇၄ ခုႏွစ္ တပို႔တြဲလဆုတ္ ၁၄ ရက္ေန႕တြင္ ေျမငလ်င္ႀကီး လႈပ္ျပန္ရာ အႀကိမ္ ၃ဝ ေျမာက္ ေမာ္ေဓာရွင္ ပ်က္ရျပန္သည္။ ထီးေတာ္ သံတိုင္က်ိဳး၍ ငွက္ျမတ္နားႏွင့္ စိန္ဖူး သည္ ပထမေၾကးဝိုင္း သို႔ေရာက္ေအာင္ ဈာန္သက္ေျမခခဲ့ေလသည္။ ၁၂၇၆ ခုႏွစ္ ဦးတန္ခူး လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္ေန႕တြင္ တိုင္းသူျပည္သား ရွင္လူအမ်ား၏ ေကာင္းမႈ ငွက္ျမတ္နား စိန္ဖူးေတာ္အသစ္ကို ေမာ္ေဓာရွင္အား တင္လႉၾကသည္။

၁၂၇၉ ခုႏွစ္ ဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၂ ရက္ေန႕တြင္ တစ္ဖန္ ငလ်င္ႀကီးစြာ လႈပ္ျပန္ရာ ေမာ္ေဓာရွင္၏ တတိယေဖာင္းရစ္မွ အထက္ပိုင္းသည္ အေရွ႕အရပ္ ရင္ျပင္ေပၚသို႔ ၃၁ ႀကိမ္ေျမာက္ ၿပိဳပ်က္က်ခဲ့သည္။ ၁၂၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူျပည္သား ရွင္လူ အမ်ားတို႔ စုေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈေၾကာင့္ ဘိုးေတာ္မင္းတရား၏ ေစတီအခ်ိဳးအတိုင္း တတိယေဖာင္းရစ္မွ ျပန္တည္လာၿပီးလွ်င္ ငွက္ေပ်ာဖူးက်မွ ေလးေတာင္တိုး တည္လိုက္ ေသာေၾကာင့္ ၂ဝ၂ ေတာင္ ႏွစ္မိုက္ျမင့္ေသာ ေမာ္ေဓာရွင္အသစ္ ေအာင္ျမင္ စြာ တည္ေဆာက္ၿပီးခဲ့သည္။

၁၂၉၂ ခုႏွစ္ ကဆုန္လဆန္း ၉ ရက္ေန႕တြင္ ငလ်င္ႀကီး စြာ လႈပ္ျပန္ရာ ၃၂ ႀကိမ္ေျမာက္ ေမာ္ေဓာရွင္ ၿပိဳပ်က္ရျပန္ သည္။ ေစတီေတာ္၏ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ ရင္ျပင္ေပၚသို႔ ေခါင္းေလာင္းပုံတစ္ျခမ္းထိေအာင္ ၿပိဳပ်က္ခဲ့ရာ ထိုႏွစ္မွစ၍ ေမာ္ေဓာရွင္ ျပန္တည္ေရးအတြက္ ဘုရားဘ႑ာေတာ္ထိန္း ေဂါပကလူႀကီးမ်ားအား ထုတ္ခဲ့ေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳး မ်ိဳးေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ေခ်။။ ဒုတိယကမာၻစစ္ကာလ ၁၃ဝ၄ ခုႏွစ္မွ ၁၃ဝ၇ ခုႏွစ္အတြင္း ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီကို ျဖစ္သလို ျပန္လည္တည္မည္ဟု သ႑ာေတာ္ထိန္းလူႀကီး ၁၉ ဦးႏွင့္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ ရွင္လူအေပါင္း ဆုံးျဖတ္ၾကၿပီးလွ်င္ ေစတီေတာ္ႀကီ၏ အဂၤါရပ္မ်က္ႏွာမွ စ၍ အုတ္ရိုးစီခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ဗိလတ္ေျမ ရွားပါးလွေသာေၾကာင့္ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္း မတြင္က်ယ္ေခ်။ ၁၃ဝ၇ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာနိုင္ငံကို ဂ်ပန္လက္မွ ၿဗိတိသ် ျပန္အသိမ္းတြင္ တည္ေဆာက္ေရး ေခတၱ ရပ္ဆိုင္းထားရသည္။

၁၃ဝ၉ ခုႏွစ္ ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ေန႕တြင္ ျမန္မာ နိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ထိုႏွစ္ တပို႔တြဲလဆန္း ၁၄ ရက္ေန႕တြင္ ထိုစဥ္က နိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး စဝ္ေ႐ႊသိုက္ ကိုယ္တိုင္ ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ ပႏၷက္သဲ ခ်ေပးသည္။ သို႔ရာတြင္ အေၾကာင္းမညီၫြတ္သျဖင့္ သုံးႏွစ္ေက်ာ္မွ် လုပ္ငန္းအေကာင္အထည္မေပၚ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ထိုေနာက္ ၁၃၁၃ ခုႏွစ္ ဦးတန္ခူး လဆန္း ၁၄ ရက္ေန႕တြင္ ေစတီေတာ္သစ္ အုတ္ျမစ္ကို ရင္ျပင္ေတာ္ အေနာက္မ်က္ႏွာ အ႐ုဏ္ခံတံေဆာင္း၏ ေတာင္ဘက္အနီး၌ ထိုစဥ္က ဝန္ႀကီး ခ်ဳပ္ ဦးႏု ခ်ေပးေလသည္။ ၁၃၁၃ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ေန႕မွစ၍ သံရိုးေက်ာက္က်စ္ အဂၤေတကို ရင္ျပင္ေတာ္ေအာက္ ၁၃ ေပခြဲထိ အနက္တူး၍ ခ်သည္။ ေစတီ ေတာ္၏ ဌာပနာမ်ားကို စံနစ္တက် တူးေဖာ္ကာ ျပတိုက္ ထူေထာင္၍ စုေဆာင္းျပသထားသည္။ ၁၃၁၅ ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္ လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ေန႕တြင္ ေစတီေတာ္ သံထည္အုတ္ထည္ အၿပီးတိုင္ ေအာင္ျမင္သည္။ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေၾကး၊ ခဲ၊ ေက်ာက္၊ ဆင္စြယ္၊ သစ္သား ဗုဒၶ႐ုပ္ပြား အသစ္အေဟာင္းေပါင္း ၂ဝဝဝဝ ေက်ာ္ကို ေခါင္းေလာင္းပုံအတြင္း ဌာပနာသြင္သည္။ ၁၃၁၅ ခုႏွစ္ ေႏွာင္းတန္ခူးလဆန္း ၈ ရက္ေန႕မွစ၍ ေ႐ႊခ် ေငြ ထီးေတာ္ ငါးဘုံႏွင့္ ေ႐ႊေရစိမ္ ေငြဆည္းလည္း လုံးေရ ၁၂ဝ ကို စက္ရထားပ်ံႏွင့္ ေလးရက္တိုင္တိုင္ တင္သည္။ ေႏွာင္း တန္ခူးလဆန္း ၁၂ ရက္ေန႕တြင္ ေ႐ႊကြပ္ ေငြဆတ္သြားဖူးကို တင္၍ လဆန္း ၁၃ ရက္ေန႕တြင္ ငွက္ျမတ္နားႏွင့္ စိန္ဖူးကို ေအာင္ျမင္စြာ တင္ၿပီးသည္။ ထီးေတာ္မွစ၍ စိန္ဖူးတင္ အခမ္း အနားကို ထိုစဥ္က နိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ေဒါက္တာဦးဘဦး အမႉးရွိေသာ ဝန္ႀကီးမ်ားက ႀကီးမႉးေဆာင္႐ြက္ၾကသည္။ ဤ ၃၃ ႀကိမ္ေျမာက္ အသစ္ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေသာ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ေ႐ႊေမာ္ေဓာေစတီသည္ ဉာဏ္ေတာ္ ၃၇၃ ေပ ကိုးလက္မ ျမင့္ေလသည္။

ေ႐ႊေမာ္ေဓာ ဘုရားသည္ ငလ်င္လႈပ္ေသာ ေျမေၾကာေပၚတြင္ တည္ခဲ့သျဖင့္ ၃၂ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ၿပိဳပ်က္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ေ႐ႊေမာ္ေဓာ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕က ငလ်င္ဒဏ္မခံနိုင္ေသာ အုတ္ရိုးသတ္သတ္ေစတီမ်ိဳးကို မတည္ဘဲ သံရိုးခံေက်ာက္က်စ္အဂၤေတႏွင့္ အုတ္ရိုးဖက္စပ္၍ တည္ခဲ့သည္။

ေ႐ႊေမာ္ေဓာ ေစတီေတာ္ကို မင္းအဆက္ဆက္တို႔သည္ အထူးအျမတ္ ေလးစားကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ဟံသာဝတီ ဗညားဦး၏ သားေတာ္ဗညားႏြဲ႕သည္ ရာဇာဓိရာဇ္ဘြဲ႕ႏွင့္ ဘိသိက္ခံၿပီးေနာက္ ေမာ္ေဓာရွင္သို႔ တက္၍ ခမည္းေတာ္၏အေမြျဖစ္ေသာ မကိုဋ္ကို ဘီလူးရန္နိုင္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားမွတစ္ဆင့္ ေမာ္ေဓာရွင္သို႔ လႉသည္။ စစ္ခ်ီစစ္တက္ ျပဳမည့္အခါလည္း ေမာ္ေဓာဘုရား၌ ရွိခိုးဆုေတာင္းသည္။ ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေ႐ႊထီးသည္ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလုံးကို စည္း႐ုံးျခင္းမျပဳမီ ေဇယသတၱ႐ုျမင္းကို စီး၍ ျမင္းတပ္ရဲေဘာ္ ၃ဝဝ ႏွင့္ ေ႐ႊေမာ္ေဓာသို႔ ေတာင္ငူမွလာၿပီးလွ်င္ ဘီလူးရန္နိုင္ ႐ုပ္ပြားဌာပနာေသာ ေျမာက္အရပ္ အ႐ုဏ္ခံ တန္ေဆာင္းတြင္ နားထြင္းမဂၤလာ ျပဳသည္။ စစ္ေရး နိုင္ငံေရး၌သာမဟုတ္၊ ေမာ္ေဓာရွင္သည္ အခ်စ္ေရးအတြက္လည္း တိုင္တည္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ခံခဲ့ရသည္။ ဘုရင့္ေနာင္၏ တူေတာ္ ပၪၥသီဟက ဘုရင့္ေနာင္သမီးေတာ္ စိုးမင္းျမတ္လွအားေပးေသာ နဝေဒးႀကီး စပ္ဆိုသည့္ ဟံသာဝတီ ေ႐ႊေမာ္ေဓာသို႔ ပၪၥသီဟတိုင္ရတု၊ နတ္ရွင္ေနာင္က ရာဇဓာတုကလ်ာအား ေပးေသာ ေမာ္ေဓာရွင္တိုင္ရတုတို႔ကား ထင္ရွားရွိေနသည္။

ေ႐ႊေမာ္ေဓာ ဘုရားပြဲေတာ္ကို ႏွစ္စဥ္တန္ခူးလတြင္ က်င္းျပဳလုပ္ရာ အထူးပင္ စည္းကားသည္။

ကိုးကား။ ။ ျမန္မာဝီကီပီးဒီးယား

Credit  \\  original